آماده سازي براي ارتودنسي معمولاً شامل موارد زير مي‌شود:
بررسي دهاني: متخصص ارتودنسي معاينه كاملي از دندان‌ها، فك و دهان بيمار به عمل خواهد آورد.
عكسبرداري با اشعه ايكس (راديولوژي): چندين عكس راديولوژي از دندان‌هايتان گرفته مي‌شود تا موقعيت دقيق دندان‌ها مشخص شود. متداول‌ترين نوع آن عكس راديولوژي پاناروميك است كه تمام دندان‌هاي رديف بالا و پايين در موقعيت بايت نشان داده و هرگونه دندان در حال رشد در ميان فك نيز كاملاً واضح ديده مي‌شود. عكس‌هاي راديولوژي مخصوص از سر نيز مي‌تواند به تعيين اندازه، موقعيت و رابطه ميان فك و دندان‌ها كمك كنند.
قالب‌هاي پلاستري: يك ماده نرم را گاز مي‌زنيد كه براي چند دقيقه روي دندان‌هايتان باقي مي‌مانند. از روي اين قالب، يك قالب پلاستري از دندان‌ها ساخته مي‌شود و متخصص ارتودنسي مي‌تواند بايت شخص را ارزيابي كند. در اكثر موارد، اين قالب دنداني بصورت ديجيتالي اسكن مي‌شود تا متخصص بتواند آن را بيشتر ارزيابي كرده و تصميمات درماني مناسب بگيرد.
كشيدن احتمالي دندان: اگر دهان بيمار دندان‌هاي زيادي داشته باشد، متخصص ارتودنسي احتمالاً يك يا چند دندان دائمي را خواهد كشيد تا فضاي بيشتري براي دندان‌هاي باقيمانده بوجود آيد و آنها براحتي در كنار هم قرار بگيرند.
ساير عمل‌ها: در موارد شديد، كه حركت دندان به تنهايي نتواند بايت شخص را تصحيح كند، از جراحي فك در كنار ارتودنسي استفاده مي‌شود.
بيشتر بخوانيد : ارتودنسي كودكان
روال درمان ارتودنسي
معمولاً متخصص ارتودنسي ابتدا دندان‌ها را تميز كرده و سپس خشك مي‌كند. سپس يك ماده چسبنده را روي دندان‌ها مي‌گذارد تا براكت‌ها را به دندان‌ها بچسباند. به محض چسبيدن براكت‌ها، وي آرك واير را از داخل براكت‌ها رد كرده و با استفاده از باندهاي الاستيكي آرك واير را در جاي خود محكم مي‌كند. معمولاً تمام اين فرآيند بين 1 تا 2 ساعت طول مي‌كشد. اگرچه، اين فرآيند به خودي خود دردناك نيست، ولي در برخي موارد مقداري ناراحتي پس از نصب آن احساس خواهد شد. در ابتدا زبان و گونه به بريس‌ها گير مي‌كنند، كه باعث حساسيت زيادي شده و دندان‌ها احساس درد خواهند كرد. عادت كردن به بريس‌ها حدوداً يك هفته طول مي‌كشد.
گزينه‌هاي درماني ارتودنسي براي بزرگسالان
تمام تجهيزات ارتودنسي به يك شيوه عمل مي‌كنند: يعني وارد آوردن فشار خفيف ولي دائمي روي دندان‌ها براي حركت دادن آنها. ولي نحوه وارد آمدن اين فشار ممكن است متفاوت باشد، نوآوري‌هاي بي‌شماري در ساليان اخير در دسترس متخصصين قرار گرفته است. تجهيزاتي كه وضوح كمتري دارد طراحي شده‌اند كه ساده‌تر با سبك زندگي شخصي و حرفه‌اي بزرگسالان تطابق دارند. انواع تجهيزات ارتودنسي عبارتند از:
بريس‌هاي سنتي فلزي : احتمالاً اين بريس‌ها آن تصوري است كه از ارتودنسي داريد: چند براكت كوچك فلزي كه روي دندان‌هاي جلويي چسبانده شده‌اند. يك سيم نازك كه از ميان براكت‌ها عبور كرده و به دو سر انتهايي يك حلقه فلزي كه دور آخرين دندان آسيا پيچانده شده متصل مي‌شود.
بريس‌هاي سراميكي: بجاي براكت‌هاي فلزي كه خيلي مشخص هستند، مي‌توانيد از براكت‌هاي شفاف از جنس سراميك، پلاستيك يا تركيبي از هر دو استفاده كنيد. اين براكت‌ها را به سختي مي‌توان ديد، بجز سيم نازكي كه از ميان براكت‌ها عبور داده شده، اما بيشتر از ارتودنسي فلزي در معرض شكستگي قرار دارد.
الاينرهاي شفاف (ارتودنسي نامرئي ))بعنوان جايگزيني براي انواع تجهيزات ثابت ارتودنسي كه در بالا به آن اشاره شد، الاينرهاي شفاف متحرك هستند. اين الاينرها معمولاً يك سري از “تري‌هاي” پلاستيكي شفاف هستند كه دقيقاً روي دندان‌ها قرار مي‌گيرند. هر تري بخشي از يك مجموعه‌اي از تري‌هاست كه دندان‌هاي شما را هر بار اندكي حركت مي‌دهند تا وقتي كه در موقعيت مناسب خود قرار گيرند. تري‌ها با كمك يك نرم افزار مخصوص كامپيوتري طراحي مي‌شود كه مدلي مجاري از بايت شخص را ايجاد مي‌كند.
بريس‌هاي لينگوال (پشت دنداني): اين ارتودنسي‌هاي فلزي به پشت دندان‌ها چسبانده مي‌شوند (از سمت داخل) كه در نتيجه هيچكس نمي‌تواند آنها را ببيند. اين مسئله مزيت اين بريس‌هاست. اما نقطه ضعف آنها اين است كه عادت كردن به استفاده از آنها دشوارتر است و نسبت به ارتودنسي‌هاي فلزي قيمت بالاتري دارند.
منبع : مجله ارتودنسي دندان