بسياري از مشكلاتي كه توسط درمان‌هاي ارتودنسي( ارتودنسي ثابت ، ارتودنسي متحرك ، ارتودنسي نامرئي و....) مي‌تواند اصلاح شود ژنتيكي هستند، مهم نيست كه برنامه‌ي درمان و تشخيص چقدر درست است، نمي‌توان بر DNA بيمار غلبه كرد. اصلاحات ديگري وجود دارد كه نمي‌توان در ارتودنسي پيشگيري كودكان جوان انجام داد. دانستن اينكه در هر مرحله از برنامه درمان دو مرحله‌اي چه انتظاري بايد داشت مي‌تواند باعث برطرف شدن نگراني والدين شود.
يكي از محدوديت‌هاي درمان اوليه اين است كه بيمار تا اين زمان تمام دندان‌هايش براي انجام روش درماني در نيامده است. متخصصين ارتودنسي نمي‌توانند دندان‌هايي را كه ديده نمي‌شوند صاف كنند. با اينكه برخي اقدامات پيشگيرانه وجود دارند كه متخصص ارتودنسي مي‌تواند هنگام شناسايي مشكلات دندان نهفته انجام دهد، اما برخي موارد وجود دارند كه تا زماني كه در واقع در دهان حضور داشته باشند، قابل اصلاح نيستند. نمونه‌هايي از اين نوع مشكلات شامل دندان‌هاي گير كرده و دندان‌هايي كه در محل صحيح در نمي‌آيند، است.
يكي ديگر از محدوديت‌هايي كه متخصصين كنترلي بر آن ندارند، ژن بيمار (يا DNA) است. اگر هركسي در خانواده شما اوربايت يا آندربايت دارد احتمال اين هست كه شما هم دچار اين مشكلات باشيد. حتي هنگامي كه متخصصين ارتودنسي بتوانند ميزاني كه شما در طول مرحله‌ي مداخله‌گر درمان نشان مي‌دهيد را اصلاح كنند يا كاهش دهند، نمي‌توانند نحوه‌ي رشد بين مراحل را كنترل كنند. زنان جوان تا حدود ۱۵ سالگي و مردان جوان تا حدود ۱۷ سالگي رشد دنداني دارند. اوربايت اصلاح شده در مرحله اول ممكن است بين ۲ مرحله دوباره كمي ظاهر شود. آندربايت ممكن است در مردان جوان تا اوايل دهه ۲۰ زندگي ادامه پيدا كند و راهي براي توقف آن توسط بيمار يا متخصص ارتودنسي وجود ندارد.
بيشتر بخوانيد : هزينه ارتودنسي
برخي از مشكلات ارتودنسي ناشي از عوامل محيطي هستند. اين عوامل شامل عادت مكيدن انگشت، نفس كشيدن از راه دهان، زبان زدن دندان و انسداد مجراي هوا دهي (به عنوان مثال سپتوم منحرف شده و لوزه‌هاي بزرگ) است. بعضي اوقات اصلاح اين عادت‌ها به پيشگيري از بازگشت كمك مي‌كند، اما وضعيت زبان و عملكرد دهان نمي‌توانند هميشه اصلاح شوند و مشكلاتي كه باعث به وجود آمدنش مي‌شوند قبل از مرحله‌ي ۲ مي‌توانند دوباره ظاهر شوند.
در نهايت، برخي از تكنيك‌هاي درمان ارتودنسي وجود دارد كه تا زماني كه تمام دندان‌هاي دائمي در نيامده باشند، نمي‌توانند مورد استفاده قرار گيرند. برخي تجهيزات كاربردي به دندان‌ها وصل مي‌شوند و تا زماني كه همه‌ي دندان‌ها در نياده باشند كار نمي‌كنند. برخي اجزاي كمكي مانند كش تا زماني كه بيمار تمام دندان‌هاي دائمي خود را دارد بهتر حفظ مي‌شوند. به همين دليل ممكن است تا آخرين مرحله درمان، ميدلاين‌ها و بايت‌هاي عميق به طور كامل قابل اصلاح نباشد.
با توجه به اينكه محدوديت‌هاي زيادي براي درمان زود هنگام وجود دارند چرا نبايد تا بعد از اتمام رشد بيمار منتظر ماند؟ اول اينكه درمان زودهنگام مي‌تواند درمان كلي را در آينده آسان كند. يك مورد جراحي مي‌تواند تبديل به كشيدن دندان شود. مورد كشيدن دندان ممكن است صرفاً به يك حالت باز كننده فك تبديل شود. دوم اينكه تعيين ميزان افزايش اعتماد بنفسي كه همراه با درمان زودهنگام است غير ممكن است. سال‌هاي بين مرحله ۱ و ۲ (معمولاً ۹ تا ۱۳ سالگي) يكي از دشوارترين دوران براي يافتن اعتماد بنفس اجتماعي است.
منبع : https://www.orthotips.ir/