سلامت كودك

يكي از مراحل رشد كه تنها يكبار براي نوزاد رخ مي دهد درآوردن دندان مي ياشد .

تبديل صورتي كه هنگام خنده تنها لثه ها پيدا هستند به يك لبخند با دندان هاي درخشان سالها زمان مي برد .

تقريبا سه سال زمان مي برد كه نوزاد دلبند شما دندان هايي براي مسواك زدن داشته باشد مسواك زدن اولين مراقبت او از خود است

زمان رشد

جالب است بدانيد رشد دندان فرزندتان وقتي كه هنوز در رحم است آغاز ميگردد . هنگامي كه باردار هستيد ،جوانه هاي دنداني شروع به رشد مي كند كه زير بناي رشد دندان هاي شيري او هستند . گاهي پيش مي آيد كه نوزادي با يك يا دو دندان رشد كرده به دنيا بيايد يا كه در هفته هاي ابتدايي به دنيا آمدن دندان هايش رشد كنند .

اما بصورت طبيعي ممكن است در يك كودك چهار ماهه شاهد رشد اولين دندانش باشم و اين اتفاق ممكن است براي اولين بار در كودك هفت ماهه نيز مشاهده شود.

اگرنوزادتان سريع در حال رشد باشد اولين سفيدي دندان درون لثه را در ۳ ماهگي مشاهده مي كنيد اما بالعكس اگر رشد كندي داشته باشد بايد حالا حالا ها صبر كنيد تا يكساله يا بزرگتر از آن شود.

آخرين دندان هايي كه در دهانش رشد مي كنند . دندان هاي آسيايي هستند كه معمولا در سه سالگي مشاهده خواهد شد كه در نهايت خرد سال شما ۲۰ دندان خواهد داشت.

چگونگي رشد

بعضي از نوزادان به راحتي فرآيند دندان در آوردن را طي مي كنند اما خيلي از آنها با علائم دندان در آوردن احساس ناراحتي مي كنند كه به شرح ذيل است :

• خارج شدن زياد آب دهان ( كه گاهي مشكلات پوستي همچون جوش هاي صورت را به دنبال مي آورد )
• ورم وحساسيت لثه
• بد خلقي وناراحتي
• گاز گرفتن
• غذا نخوردن
• مشكلات خواب

مراجعه به پزشك

اولين باري كه به دندان پزشك اطفال مراجعه مي كنيد كودك يك ساله است . اما اگر پزشك شما خطر پوسيدگي را تشخيص دهد شايد دركودك شش ماهه شما يا وقتي كه اولين دندان جوانه مي زند شما را به دندان پزشك ارجاع دهد.

كودك هجده ماهه مي تواند مسواك زدن را ياد بگيرد اما به او كمك كنيد تا آن را صحيح انجام دهد .

لازم نيست در يك جهت برس بكشيد فقط ذرات غذارا پاك كنيد . اگر كودك شما طعم خمير دندان را دوست ندارد آن را عوض كنيد

به كودك شيريني وشكلات ها ي مختلف ندهيد اما اگر مصرف كرد سريع دندان هايش رابشوييد .

وقتي صحبت از نشانه است، اولين قدم هاي كودكتان، حركت به حساب نمي آيد. يك روز او در كنار كاناپه خواهد ايستاد يا شايد خود را در امتدادش بكشد و بعدا با كمك دستانِ منتظر شما، با شك و ترديد تاتي تاتي مي كند. بعد از آن رها مي شود و مي دود و دوران كودكي را پشت سر مي گذارد. اولين گام هاي كودك شما، نخستين حركت عمده در راه مستقل شدن اوست.

اين مرحله چه زماني اتفاق مي افتد؟ 

دراولين سال زندگي اش، كودكتان مشغول هماهنگ سازي و قوي ساختن ماهيچه هاي اعضاي بدنش است. او قبل از بالا كشيدن خود و ايستادن در ۹ ماهگي، ياد مي گيرد بنشيند، غلت بخورد و چهاردست و پا برود. بعد از آن ديگر بحث كسب اطمينان و تعادل خواهد بود.

اين مرحله چگونه اتفاق مي افتد؟ 

پاهاي كودك تازه متولد شده شما، هنوز آنقدر قوي نيستند كه بتوانند به او كمك كنند، اما اگر شما زير بغل او را بگيريد، او پاهايش را آويزان مي كند و با پاهايش به سختي سطحي را مي فشرد، تقريبا شبيه به اينكه دارد راه مي رود. اين يك رفتار واكنشي است و تنها براي يك يا دو ماه انجامش مي دهد.

زماني كه كودك ۶ ماهه است، اگر به او اجازه دهيد، با كمك اشياي خانه به پاهايش تعادل مي بخشد و بالا و پايين مي پرد. پريدن، زماني كه عضلات پاي فرزندتان با مهارت يافتن او در غلت خوردن، نشستن و چهاردست و پا رفتن، به قوي شدن ادامه مي دهد.

معمولا هر كودك نه ماهه با گرفتن مبلمان، شروع به بالا كشيدن خود و ايستادن، مي كند (پس اطمينان حاصل كنيد، كه تمام چيزهايي كه سر راهش قرار دارند، براي كمك به او به اندازه كافي مستحكم هستند). اگر در اين كار با نگه داشتن او تا كاناپه بعدي به او كمك كنيد، او با قدرت ادامه مي دهد.

معمولا كودك ده ماهه ياد مي گيرد چگونه پاهايش را خم كند، پس از ايستادن بنشيند-كه سخت تر از آنست كه فكرش را مي كنيد!

بعد از مهارت يافتن در حالت ايستادن، در حدود ۱۲ ماهگي،با رفتن از يك مبلمان به سوي ديگري براي كمك گرفتن، شروع به گشت زدن مي كند. او حتي قادر خواهد بود آن را رها كند و بدون كمك بايستد.

در اين زمان، او همچنين خم خواهد شد و چمباتمه خواهد زد. همزمان با تواناييش در اين كار، ممكن است بتواند، در حالت ايستاده يك اسباب بازي را بيرون بياورد يا در حالت راه رفتن از پله بالا برود. او همچنين در حالي كه دست شما را محكم مي فشرد، با شما راه مي آيد، هرچند احتمالا حداقل تا چند هفته نمي تواند به تنهايي اولين قدم هايش را بردارد. بيشتر كودكان آن گام هاي بدون تعادل اول را با نوك انگشتان پا و پاهاي باز از هم برمي دارند.

هر كودك يك ساله  معمولا تنهايي راه مي رود-اگرچه با حالت لرزان. اگر كودك شما هنوز راه رفتن با كمك را متوقف نكرده است، اين فقط به آن معناست، كه تنها راه رفتنش كمي بيشتر طول مي كشد

شكاف لب و كام از ناهنجاري هاي صورت و دهان هستند كه در اوايل بارداري ايجاد مي شوند. شكاف زماني ايجاد مي شود كه بافت كافي در دهان و يا لب وجود نداشته باشد، و بافتي كه وجود دارد هم به درستي به هم نرسند.

لب شكري يك شكاف در دوسمت لب بالايي است. ممكن است استخوان هاي فك بالا و / يا لثه پائين را هم شامل شود.

علل 

در بيشتر موارد، علت آن ناشناخته است. نمي توان از اين دو اختلال پيشگيري كرد. بيشتر دانشمندان بر اين باورند كه در تشكيل كام عوامل ژنتيكي و محيطي نقش دارند.

علت ديگر اين اختلالات ممكن است داروهايي باشد كه مادر در دوران بارداري مصرف كرده است. برخي داروها ممكن است سبب شكاف لب و كام شوند. از اين بين داروهاي ضد تشنج / داروهاي ضد صرع، داروهاي آكنه شامل آكوتان و متوتروكسات و داروهايي كه براي درمان سرطان، آرتريت و پسوريازيس استفاده مي شوند را مي توان نام برد.

شكاف لب و كام ممكن است  در نتيجه ي مواجهه با ويروس ها و يا مواد شيميايي در زمان نمو جنين در رحم رخ دهد.

تشخيص 

اين تغييرات بسيار مشخص هستند، پس به راحتي تشخيص داده مي شوند. گاها ممكن است سونوگرافي پيش از تولد، اگر شكاف وجود داشته باشد، اين نقص را نشان دهد. اگر شكاف در سونوگرافي قبل تولد مشخص نشود، معاينه ي باليني دهان، بيني و كام اين ضايعات را مشخص مي كند.

درمان شكاف لب و كام 

جراحي لب ممكن است نياز به يك يا دو جراحي داشته باشد، بسته به وسعت ترميم مورد نياز. جراحي اوليه معمولا براي كودك سه ماهه و يا كودك چهار ماهه انجام مي شود.

ترميم شكاف كام اغلب نياز به جراحي هاي متعدد  تا ۱۸ سالگي دارد. اولين جراحي زماني انجام مي شود كه كودك شش ماهه و يا نهايتا كودك يك ساله است .  با اين جراحي اوليه عملكرد كام شكل مي گيرد، احتمال جمع شدن مايع در گوش مياني كم مي شود، و نمو دندان ها و استخوان هاي صورت  اصلاح مي شود.

بچه هايي كه شكاف كام دارند ممكن است به گرافت استخواني در ۸ سالگي نياز داشته باشند. حدود ۲۰ درصد كودكان با شكاف كام نياز به جراحي هاي بيشتر براي بهبود تكلم دارند.

وقتي كه دندان هاي دائمي رشد مي كند، اغلب بريس براي تقويت دندان ها لازم است.

جراحي هاي اضافي  ديگري هم ممكن است براي بهبود ظاهر لب و بيني، و بستن فضاي بين دهان و بيني ، بهبود تنفس، و ثبات و قرار گيري مجدد فك انجام شود. ترميم نهايي براي برطرف كردن اسكارهاي جراحي اول انجام مي شود.

 مشكلات دندان بايد هر چه سريعتر برطرف شود تا بتوان از مسائل جانبي جلوگيري كرد.

در اينجا ما چند  مورد از راه حل هايي كه براي مشكلات دندان وجود دارد بررسي مي كنيم.

15 راه حل براي مشكلات دندان 

.دندان درد

شما يك قرار ملاقات با دندانپزشك خود داريد و نمي توانيد تا آن موقع دندان درد خود را تحمل كنيد.

با اين حال راه حل هايي موقتي براي رهايي از دندان درد وجود دارد.

در ابتدا شما مي توانيد با آب گرم دندان هاي خود را شستشو دهيد.

سپس از نخ دندان براي بيرون آوردن مواد غذايي كه بين دندان ها گير افتاده است استفاده كنيد.

استفاده از ضد درد هم در اين مواقع بسيار كمك كننده است.

.پوسيدگي ها 

پوسيدگي ها يا حفره هاي كوچك در دندان هايتان يك خبر بد هستند.

آنها زماني ايجاد شده اند كه باكتري چسبنده اي به نام پلاك به دندان هاي شما چسبيده و شما آنها راحذف نكرده ايد.

اين باكتري ها به خوبي فرصت داشتند تا به تدريج ميناي دندان شما را سوراخ كنند و به درون آن راه پيدا كنند.

بزرگسالان همچنين ممكن است پوسيدگي هاي دندان را در خط لثه و در اطراف لبه هاي پر شده قبلي داشته باشند.

دندان عقل نهفته

يك دندان عقل اگر به درستي رويش نكند و جوانه نزند آسيب ديده است.

اين اتفاق زماني مي افتد كه دندان عقل شما در برابر استخوان يا بافت نرم ديگري گير افتاده باشد.

اگر اين دندان به دندان هاي ديگر شما فشار وارد نمي كند ممكن است دندانپزشك شما توصيه كند كه آنرا به حال خود رها كنيد.

اما اگر اين دندان برايتان مشكل ساز است با كمك يك جراح مي توانيد آنرا از دهان خود خارج كنيد.

دندان هاي اضافي

دندان هاي كامل  چند تا هستند؟

اغلب افراد در پاسخ به اين سوال مي گويند ، كودكان داراي 20 دندان هستند و بزرگسالان 32 دندان در دهان خود دارند.

اما اين پاسخ نادرست است.

برخي افراد بطور طبيعي و مادرزادي داراي دندان هاي اضافي هستند.

دندان هاي اضافي يا hyperdontia تومورهايي را تشكيل مي دهند كه سرطاني نيستند.

درمان در اين افراد به اين ترتيب است كه در ابتدا دندان هاي اضافي برداشته مي شوند سپس به وسيله درمان ارتودنسي دندان هاي آنها مرتب مي شوند(براي آشنايي با بهترين متخصص ارتودنسي در كرج و تهران مي توانيد به سايت كلينيك دندانپزشكي در كلينيك مراجعه كنيد.)

فاصله بين دنداني

شما ممكن است فاصله بين دندانهاي جلوي خود را در نظر نگيريد و آنرا از جمله مشكلات دندان ندانيد.

اما افراد برجسته و مشهور مانند مدونا / خواننده ، آنا پاوين / بازيگر، لورن هاتون / بازيگر راه حل هايي براي برطرف كردن اين شكاف دنداني پيدا كرده اند.

راه حل هايي مانند درمان ارتونسي يا استفاده از ونير ها بريج دندان.

مقدار خوابي كه كودك نياز دارد بسته به فاكتورهاي فردي و معيني مانند سن كودك، متغير است.

 در ادامه رهنمود هاي كلي آورده شده است:

كودك يك ماهه : ۱۶-۱۵ ساعت در روز

نوزادها نوعا حدود ۱۵ تا ۱۸ ساعت در روز مي خوابند اما تنها در دوره هاي كوتاه دو تا چهار ساعت به خواب مي روند. نوزاداني كه زود به دنيا آمده اند ممكن است بيشتر بخوابند و آن هايي كه گاز معده دارند، كوتاه تر مي خوابند.

از آنجايي كه نوزادان هنوز ساعت بيولوژيك دروني ندارند، الگوهاي خواب آن ها مرتبط با چرخه هاي شب و روز نيست. در واقع، آن ها الگوي خاصي ندارند.

كودك دو ماهه تا 4 ماهگي : ۱۴ تا ۱۵ ساعت در روز

در هفته ششم، نوزاد شما كمي آرام مي شود و شما متوجه مي شويد كه الگوهاي خواب وي منظم تر مي شود. طولاني ترين دوره هاي خواب، چهار تا شش ساعت طول مي كشد و به صورت منظم تر در بعد از ظهر اتفاق مي افتد. آشفتگي شب- روز تمام شده است.

كودك چهار ماهه تا 12 ماهگي : ۱۴ تا ۱۵ ساعت در روز

در حالي كه تا ۱۵ ساعت ايده آل است، بيشتر نوزادان تا ۱۱ ماه تنها ۱۲ ساعت مي خوابند. ايجاد عادات خواب سالم، هدف اوليه طي اين دوره است، از آنجايي كه نوزاد شما اكنون اجتماعي تر شده است و الگوهاي خواب او بيشتر شبيه بزرگسالان است. كودكان نوعا سه بار چرت مي زنند و حدود ۶ ماهگي دو بار چرت مي زنند كه در آن زمان از نظر فيزيكي توانايي خوابيدن در كل شب را دارند.

چرت هاي منظم معمولا در بخش آخر اين چهارچوب زماني اتفاق مي افتد همچنان كه ريتم هاي بيولوژيكي تكامل پيدا مي كند. چرت ميانه صبح معمولا ساعت ۹ صبح شروع مي شود و حدود يك ساعت طول مي كشد. چرت بعد از ظهر بين ظهر و ۲ بعد از ظهر شروع مي شود و يك تا دو ساعت طول مي كشد. چرت عصر از ۳ تا ۵ بعد از ظهر شروع مي شود و مدت آن متغير است.

كودك يك ساله تا 3 سالگي: ۱۲ تا ۱۴ ساعت در روز

 همچنان كه كودك از يك سال تا ۲۱-۱۸ ماهگي است، احتمال دارد كه چرت صبح و اوايل بعد از ظهر حذف شود و فقط يك بار در روز چرت بزند. در حالي كه خردسالان تا ۱۴ ساعت در روز به خواب احتياج دارند، نوعا فقط حدود ۱۰ ساعت مي خوابند.

بيشتر كودكان از حدود ۲۱ تا ۳۶ ماه هنوز نياز به يك بار چرت در روز دارند كه ممكن است در طيف يك تا سه ساعت و نيم قرار گيرد. آن ها نوعا بين ۷ و ۹ شب به خواب مي روند و بين ۶ و ۸ صبح بيدار مي شوند.

معمولا هر كودك هشت ماهه  تا 12 ماهگي  مي تواند بدن خود را به حالت ايستاده در بياورد و اولين گام هاي خود را بردارند. اندكي بعد از اولين تولدشان، آن ها معمولا مي توانند چند قدم به تنهايي بردارند، اما قبل از اين شروع به راه رفتن با گرفتن مبل يا لبه ميز كرده اند. اما اگر كودك شما نشانه هاي راه رفتن با تاخير را نشان بدهند چطور؟ و اگر متوجه شويد كه كودك شما پاهاي پرانتزي  دارد يا روي نوك انگستان راه مي رود چطور؟ آيا بايد نگران باشيد؟

آيا پاهاي پرانتزي كودك باعث نگراني است؟ 

پاهاي پرانتزي نگراني متداول جديد براي والديني است كه ممكن است متوجه نشوند كه تقريبا هر كودكي در هنگام تولد پاهاي پرانتزي دارد. اين انحناي رو به بيرون استخوان هاي پا معمولا تا ۲ سالگي برطرف مي شود. خردسالان معمولا در ابتدا به جاي اينكه به جلو حركت كنند از يك طرف به طرف ديگر تاب مي خورند، كه باعث مي شود پاهاي پرانتزي آن ها بدتر به نظر برسد. پاهاي پرانتزي باعث راه رفتن با تاخير نمي شود يا بر توانايي كودك شما براي يادگيري براي راه رفتن اثر نمي گذارد.

آيا پنجه خميده به داخل تاخيري در يادگيري كودك براي راه رفتن ايجاد مي كند؟ 

متاتارسوس ادداكتوس متداول ترين علت در ماه  هاي اوليه زندگي كودك است در حالي كه بقيه موارد بر روي كودكان بزرگ تر اثر مي گذارد. اين انحناي پا به خودي خود است كه معمولا با وضعيت نوزاد در رحم قبل از تولد ايجاد مي شود، اگرچه فاكتورهاي احتمالي ديگري وجود دارد. شما مي توانيد زماني كه به كف پاهاي كودك نگاه مي كنيد، متاتارسوس ادداكتوس را مشاهده كنيد. آن ها مثل نيمه ماه به سمت يكديگر انحنا دارند.

پزشكان درباره اين كه آيا بايد از بريس پا براي كودكي با انگشت خميده به داخل شديد استفاده شود يا خير توافق ندارند. بعضي پزشك ها بريس يا گج گرفتن را توصيه مي كنند، اگر پاها هنوز موقعي كه كودك ۴ ماهه است، شديدا انحنا داشته باشد. بريس يا گچ معمولا زماني كه كودك شروع به راه رفتن مي كند، برداشته مي شود. پزشكان ديگر احساس نمي كنند كه بريس كمكي به پنجه خميده مي كند يا رشد پاها به سمت راستاي درست را سرعت مي بخشد.

مراحل رشدي براي راه رفتن 

كودك 6 ماهه  تا ۱۰ ماهگي : بيشتر كودكان خود را به حالت ايستاده مي كشانند.

كودك 7 ماهه  تا ۱۳ ماهگي : بيشتر كودكان با گرفتن وسايل راه مي روند. كودكان با اندكي حمايت از طرف والدين قادر به راه رفتن خواهند بود (اما راه رفتن زودهنگام نبايد  به آن ها تحميل شود).

كودك يك ساله تا ۱۴ ماهگي : كودكان به تنهايي شروع به راه رفتن مي كنند.

چه زمان به خاطر راه رفتن با تاخير بايد به پزشك مراجعه كرد

پاهاي كودك شما و مهارت هاي حركتي به عنوان بخشي از ويزيت معمول ماهانه كودك بررسي خواهد شد. اما اگر نگران راه رفتن با تاخير هستيد به پزشك مراجعه كنيد. از مراحل رشدي بالا و راهنمايي هاي زير براي كمك به تشخيص هر تاخير مهمي در رشد كودك استفاده كنيد.

در اين مرحله از يادگيري، اسباب بازي هاي كودكان بخش مهمي براي برانگيختن يك رشد سالم است. كودكان از طريق حس بينايي، لامسه، شنوايي بويايي و چشايي محيط اطراف را كشف مي كنند. درك مشخصه هاي اصلي رشد كودك و مسائل و موضوعات مربوط به ايمني شان، شما را در اتخاذ يك تصميم آگاهانه به هنگام خريد اسباب بازي براي كودكتان توانا سازد. راهنماي انتخاب اسباب بازي مناسب براي نوزاد و نوپا را بخوانيم: 

اسباب بازي هاي مناسب سن نوزادان 

نوزادان از تماشا كردن اسباب بازي هاي رنگارنگ، تصاوير و گوش دادن به موسيقي آرام بخش لذت مي برند. اسباب بازي نوزادان بايد با استفاده از رنگ هاي مختلف از لحاظ بصري محرك باشد. نوزادان رنگ هاي سفيد و سياه را ترجيح مي دهند، در حاليكه رنگ هاي اصلي خوشايند كودك ۳ ماهه  تا ۶ ماهگي  است.

اسباب بازي هاي مناسب براي كودك ۴ ماهه  تا ۷ ماهگي

در اين مرجله، كودكان تمايلاتي در جهت نگه داشتن، لمس كردن و به دهان بردن اشيا دارند. اسباب بازي بايد حس اكتشاف را از طريق اشكال، بافت ها، صداها، رنگ ها و وزن هاي مختلف تشويق كند. اسباب بازي هاي كوچك و سبك وزني را انتخاب كنيد كه همراه با متعلقات باشد (براي مثال گوشهاي دراز خرگوش) تا بتوان آنها را به سادگي چنگ زده و در دست گرفت.

اسباب بازي هاي مناسب براي كودك ۸ ماهه  تا ۱۲ ماهگي

در هشت ماهگي، كودكان علاقه مند به كشف محيط پيرامون خود هستند. اسباب بازي هايي كه وقتي به آنها نيرويي اعمال مي شود، توليد صدا يا حركت مي كنند، بسيار محبوب هستند. هماهنگي دست و چشم و تقليد را با اسباب بازي هايي كه مي توان آنها را روي هم قرار داد، فنجان هاي تو درتو و بازي مرتب كردن اشكال تشويق كنيد.

اسباب بازي هاي مناسب براي كودك ۱ ساله

كودكان در اين سن علاقه مند به فعاليت بيشتر در بازي هايي كه شامل خزيدن، راه رفتن و دويدن هستند، مي باشند. اسباب بازي هاي مخصوص اين گروه سني شامل دستكاري قسمت هايي مانند چيدمان اشكال و همچنين كنش و واكنش از طريق دكمه ها، عقربه ها و دستگيره ها است.

قابليت حركت آزاد و مستقل و ديگر مهارت هاي حركتي را از طريق توپ هايي با رنگ ها و سايزهاي مختلف تشويق كنيد. هماهنگي چشم و دست را از طريق مداد رنگي و كتاب هاي رنگ آميزي تشويق كنيد.

از اولين آواها تا بلبل زباني هاي دوران مدرسه، مهارت هاي زباني كودكان با نظم خاصي پيشرفت مي كند. در ذيل يك چرخه ي نرمال اين فرآيند را مشاهده خواهيد كرد. 

نوزاد

تولد تا ۳ ماهگي: آواهايي رادرهنگام خوشحالي ايجاد مي كند. مثل حرف صدا دارتنهاي آه …..

كودك 3 ماهه: درموقعيت هاي گوناگون گريه مي كند، همين طور كه شناخت شما بيشتر شود تفاوت گريه ي گرسنگي را از گريه ي او تشخيص ميدهيد.

كودك 4 ماهه : بيشتر حروف صدا دار را ميتواند تلفظ كند،اما آواها با مهارت بيشتري از صداهاي گوناگون شكل ميگيرند.

كودك 6 ماهه : زير و بمي صدا را معمولا در پاسخ هاي خود يا در جواب حالات چهره ي شما تمرين مي كند.

زنگ خطر : اگر كودك شما تا ۶ ماهگي صوت ايجاد نكرد با پزشك مشاوره كنيد.

۷ تا ۱۲ ماهگي : اصولات نامفهوم از خود ميسازد. تركيبات و لحن هاي جديدي بروز ميدهند.سعي در تقليد از شما دارد،حروف صدا داريابي صدا را باهم تركيب ميكند.

مثلا (با_با_با يا دي دي دا). مكالمات را تقليد ميكند.

 كودك نوپاي

كودك يك ساله : اولين كلمه خود را گفته است.بين۱ تا ۵ كلمه دايره لغات دارد.

كودك 14 ماهه : از حركات دست ها براي تكميل صحبت خود استفاده ميكند، براي اينكه جمله بسازد كلمه را با لحن ديگري ميگويد مثلا صداي خودرابراي پرسش بالا مي برد.(بيشتر؟)

زنگ خطر: اگرتا ۱۵ ماهگي هيچ كلمه اي را نگفت او را نزد پزشك ببريد.

كودك 16 ماهه : باورور كردن مكالمه مي سازد. شما را مامان صدا مي كند. سر تكان مي دهد.

با پايين و بالا كردن سر جواب بله يا خير مي دهد. صداهايي مثل ت، د، ن، و، ه  را كه صدا هستند تلفظ كند.

كودك 18 ماهه : دايره ي لغاتش به ۲۰ كلمه مي رسد كه اساسي چون مامان، افعالي مثل خوردن، صفاتي چون سردراشامل مي شود. از عباراتي چون عروسك ميخوام براي درخواست كردن استفاده مي كند.

تا ۶ ماهگي، بينايي نوزاد به صورت طبيعي تار است. در زماني كه كودك شروع به هماهنگ سازي نگاه در هر دو چشم مي كند، بهبود پيدا مي كند. با اين حال، گاهي اين اتفاق نمي افتد يا ديگر مشكلات بينايي خود را نشان مي دهد.

علل احتمالي تاخير هاي بينايي: خطاهاي انكساري مثل نزديك بيني و دور بيني در كودكان متداول هستند. مشكلات ديگر چشم عبارتند از:

تاربيني (تنبلي چشم): ديد ضعيف در يك چشم كه ممكن است به سمت بيرون بچرخد.

آب مرواردي نوزادي: تيره شدن عدسي هاي چشم- يا ديگر مشكلات ارثي(اين مشكلات نادر هستند)

رتينوپاتي زودهنگام، بيماري چشمي كه گاهي بر نوزادان زودرس اثر مي گذارد.

استرابيسموس: كه چشم چپ نيز نام دارد- چشم ها به داخل، بيرون، بالا يا پايين مي چرخند.

انواع درمان براي تاخير هاي بينايي. درمان اوليه مي تواند به اصلاح بسياري  از مشكلات چشمي كمك كند. بسته به مشكل چشمي كه كودك شما دارد، ممكن است نياز به يكي از موارد زير داشته باشد:

• عينك يا عدسي هاي تماسي
• عينك هاي مخصوص
• جراحي چشم
• وصله چشم

علائم هشدار دهنده مشكلات بينايي. اگر كودك هر كدام از علائم زير را در سني كه تعيين شده دارد، با پزشك تماس بگيريد. به علاوهف مراقب از دست دادن مهارت هايي كه قبلا آموخته شده است باشيد:

براي كودك سه ساله در اين موارد از پزشك كمك بگيريد:

• شي را با چشمانش دنبال نمي كند.
• متوجه دست ها نيست(كودك دو ماهه)
• در حركت دادن يك چشم يا هر دو در تمام جهات مشكل دارد.
• بيشتر اوقات چشمانش انحراف دارد.

براي كودك شش ماهه در اين موارد از پزشك كمك بگيريد::

• يك يا هر دو چشمش تمام مدت به داخل يا بيرون چرخيده است.
• مدام ترشح يا اشك ريزش دارد.
• اشياي نزديك يا دور را با هر دو چشم دنبال نمي كند. (حداكثر براي كودك هفت ماهه)
•  اگر دكتر كودك متوجه هر مشكلي شود ممكن است كودك را به چشم پزشك براي ارزيابي بيشتر ارجاع دهد.

كودكان ممكن است مشكل تعامل با بزرگسالان يا كودكان ديگر را تجربه كنند كه تاخير هاي رشد عاطفي و يا اجتماعي ناميده مي شود. معمولا اين مشكلات قبل از شروع مدرسه كودك خود را نشان مي دهد.

• علل احتمالي. بعضي علل تاخير هاي عاطفي و اجتماعي عبارتند از:
• غفلت والدين
• مشكلات وابستگي يا والدين ناكارآمد
• تاخير هاي شناختي
• علت ناشناخته

يك علت متداول ديگر تاخير هاي رشدي و اجتماعي به عنوان اختلال نافذ رشدي(PDD) ناميده مي شود. اين گروه كه اكنون تحت عنوان اختلالات طيف اتيسم قرار دارد باعث مشكلات ارتباطي در طيف خفيف تا شديد مي شود. PDD شامل موارد زير است:

• اتيسم، يك بيماري پيچيده اما متداول است.
• سندرم آسپرگر
• اختلال جدايي كودكي

انواع درمان. هيچ درمان شناخته شده اي براي اين شرايط وجود ندارد. با اين حال درمان ممكن است شامل موارد زير باشد:

• انواع خاص رفتار درماني و درمان هاي مهارت محور
• دارو مي تواند به بعضي رفتارهاي مشكل زا كمك كند.

مثل هر نوع ديگر تاخير، درمان زودهنگام مي تواند تفاوت زيادي در پيشرفت كودك شما داشته باشد. بسته به تشخيص، درمان ممكن است شامل بازي درماني يا گام هايي براي كمك به وابستگي بين والدين و كودك باشد.

علائم هشدار دهنده تاخير عاطفي يا اجتماعي. اگر كودك شما هر كدام از علائم زير را در سني كه مشخص شده دارد،  با پزشك تماس بگيريد. به علاوه مراقب از دست دادن مهارت هايي كه آموخته شده است باشيد.

• براي كودك سه ماهه در اين موارد از پزشك كمك بگيريد:
• به مردم لبخند نمي زند.
• به صورت هاي جديد توجه نمي كند يا به نظر مي رسد كه از آن ها ترسيده است.

براي كودك هفت ماهه در اين موارد از پزشك كمك بگيريد:

• تمايل ندارد در بغل كسي باشد.
• هيچ عاطفه اي براي والدين يا مراقبان نشان نمي دهد.
• هيچ لذتي از بودن كنار ديگران نمي برد.
• نمي تواند شب ها آرام شود (كودك پنج ماهه).
• بدون برانگيختن لبخند نمي زند (كودك پنج ماهه).
• با صداي بلند نمي خندد.
• هيچ علاقه اي به بازي دالي نشان نمي دهد(كودك هشت ماهه).

براي كودك يك ساله در اين موارد از پزشك كمك بگيريد:

تسهيم صداها، لبخند يا حالات صورت را نشان مي دهد(كودك نه ماهه)

هيچ ژستي مثل دست تكان دادن، رساندن دست يا اشاره كردن نشان نمي دهد.