در برخي موارد، استخوان محل ايمپلنت، كيفيت و سايز مناسبي نداشته و نمي‌تواند از ايمپلنت محافظت كند. اين مشكل ممكن است در در اثر آناتومي خاص بدن فرد، وارد شدن يك آسيب يا افتادن دندان و خالي ماندن جاي آن براي مدت طولاني ايجاد شده باشد. به هر حال، معمولا مشكل استخوان با پيوند هم زمان استخوان در هنگام انجام ايمپلنت دندان برطرف مي‌گردد. شرايط خاص هر فرد تعيين كننده‌ي نوع پيوند استخوان مورد استفاده براي فرد خواهد بود، اما معمولا اگر پيوند استخوان هم زمان با نصب ايمپلنت انجام شود، پزشك از مواد مخصوصي براي كمك به استخوان در نگه داشتن ايمپلنت استفاده مي‌كند.
بالا بردن سينوس
گاهي اگر از زاويه عمودي نگاه كنيم ميببنيم كه بيماران استخوان قسمت سينوس‌ها را از دست داده‌اند (استخوان سمت راست و چپِ مولارهاي بالا). از بين رفتن اين استخوان‌ها علل مختلفي دارد اما معمولا در اثر " پنوماتيزيشن (گسترش سلول‌هاي هوايي)"، يا "پايين آمدن" سينوس‌ها در اثر افتادن دندان اتفاق مي‌افتد. زماني كه دندان‌هاي اين قسمت‌ها بيفتند، به مرور زمان سينوس‌ها پايين آمده، محدود شده و نهايتا مانع نصب ايمپلنت دندان مي‌شود. براي رفع مشكل استخوان در اين قسمت‌ها و ايجاد امكان نصب ايمپلنت در اين بيماران از "بالا بردن" سينوس يا پيوند استخوان استفاده مي‌شود. با توجه به ميزان از دست رفتگي استخوان، مي‌توان اين عمل را قبل يا هم زمان با نصب ايمپلنت انجام داد.
ساخت دندان‌هاي جايگزين
قرار دادن روكش روي ايمپلنت‌هاي دندان نياز به چند جلسه مراجعه به دندان‌پزشك عمومي دارد. پس از اتمام دوره‌ي بازسازي استخوان، دندان‌پزشك يك پست متصل كننده كوچك، به نام اباتمنت به هر ايمپلنت متصل مي‌كند. در نهايت دندان‌هاي دائمي جايگزين به اباتمنت‌ها متصل مي‌شوند. قرار دادن اين پست، يا اباتمنت، اغلب توسط دندان‌پزشك ترميمي انجام مي‌شود اما مي‌تواند در مطب و توسط دندان‌پزشك عمومي نيز انجام شود. سپس دندان‌پزشك قالب‌هايي از دندان‌ها و اباتمنت‌ها تهيه كرده، معمولا دندان‌هاي جايگزين موقت براي بيمار قرار داده، رنگ مناسب براي دندان‌هاي جايگزين را انتخاب كرده و آنها را امتحان مي‌كند كه به خوبي بر روي محل قرار گرفته و با آن منطبق باشند. در حين مراجعات، تكنسين آزمايشگاه دندان‌هاي جايگزين دايمي و ساختارهاي زيرين كه به ايمپلنت متصل مي‌شوند را خواهند ساخت.
بيشتر بخوانيد :